زمین تب دارد درمانش کنیم
راستش را بخواهید، حالِ نگین لاجوردی رنگِ منظومه‌ی شمسی، این روزها چندان خوب نیست. دمایش بالا رفته و تب دارد. جّوّش آلوده شده و لب‌هاش از تشنگی هر روز خشک‌تر می‌شود.
زمین خودمان را می‌گویم. همین کُره‌ی پُر آب و خاک و سرشار از نعمتی که به امانت در اختیار ماست. ما انسان‌ها تا امروز که چندان امانت‌دار خوبی نبوده‌ایم. تغییراتی که در اثر خواسته‌های گوناگون و گاهی خودخواهانه‌ی بشری در طبیعت ایجاد کرده‌ایم، کم به این خانه‌ی زیبا آسیب نرسانده است!
بیشترین آسیبی که انسان‌ها در طول تاریخ به طبیعت زده‌اند، در جهت تامین انرژی مورد نیازشان بوده است. روند روز افزون مصرف انرژی در جوامع بشری، سبب شده که انسان بیش از هر زمان دیگری به منابع انرژی موجود در طبیعت دست‌درازی کند. منابعی که یا تجدید ناپذیرند و یا سرعت مصرف‌شان بسیار بیشتر از سرعت جایگزینی‌شان است. انسان، سریع و بی ملاحظه از سوخت‌های فسیلی برای تولید انرژی استفاده می‌کند و موجب آسیب‌های جدی به محیط زیست و اتمسفر زمین می‌شود.
روی شاخه‌ی درخت نشسته‌ایم و با سرعت در حال بریدن و جدا کردن شاخه از تنه‌ی درختیم!
• خوشبختانه پیشرفت‌های علمی، کورسوهای امید را در دل آینده‌ی تیره‌ای که در انتظار دنیای ما بود، روشن‌تر کرده است. فعالیت انسان‌های آگاه در جهت کاهش مصرف‌گرایی و استفاده‌ی بی رویه از منابع طبیعی، و از آن کاراتر، استفاده از منابعِ در اصطلاح سبز انرژی به جای سوخت‌های فسیلی، در سال‌های اخیر بسیار بیشتر شده است. جایگرین کردن منابع فسیلی تولید انرژی با منابع پاک مانند انرژی خورشیدی و اصلاح الگوی مصرف انرژی در افراد جامعه شاید تنها داروی درمانگر زمین زیبای‌مان باشد.
• طبیعت سیاره‌ی ما، امانتی است که پروردگار در اختیارمان قرار داده تا به نسل‌های بعد از خود تحویلش دهیم. خیانت در امانت از بزرگ‌ترین گناهان ظالمانه‌ای است که در حق فرزندان‌مان روا خواهیم داشت. با آموزش و فرهنگ‌سازی در کودکان‌مان در جهت تولید انرژی‌های سبز و پاک و شیوه‌ی درست مصرف انرژی، آینده‌ای سبز را برای‌شان بیمه کنیم.