روز کتاب وکتاب خوانی
جهان خلقت، به عنوان آیت بی همتای پروردگار، سرشار از شگفتی و زیبایی است. انسان، تجلی روح آفریدگار در جهان است و کتاب، زبان سخن‌گوی این روح قُدسی. چنانکه خداوند، زبان کتاب را برای سخن گفتن با انسان برگزیده است.
هر کتابِ خوب، جهانی است که از این ذات خلّاق سرچشمه می‌گیرد و خود می‌تواند دریچه‌ای باشد برای نگاهی تازه به هستی. کتاب و کتابت، از نعمت‌های برترند که در اختیارمان قرار داده شده و بی توجهی به جایگاه آن، ناسپاسی بزرگی است.
انسان‌های کتاب‌خوان، می‌توانند جهان را از نظرگاه انسان‌های دیگر تماشا کنند و در نتیجه؛ می‌توانند ژرف‌تر بیاندیشند، می‌توانند خود و جهان خود را بهتر درک کنند و در نهایت، می‌توانند انسان‌های بهتری باشند.
دریغا که گاهی در گیر و دار روزمرگی‌ها و زیر هجوم بی وقفه‌ی رسانه‌های تصویری، وجود این گنج‌های نایاب را در گوشه‌ی گنجه‌هامان از یاد می‌بریم. شاید حتی به یاد نیاوریم آخرین کتابی که خوانده‌ایم چه بوده و آخرین باری که خود یا فرزندان خود را به کتاب‌خانه برده‌ایم، چه وقت بوده است؟ هر کتاب‌خانه، خانه‌‌ای است با پنجره‌های بی شمار که به روی بی شمار دنیای تازه گشوده می‌شوند. چه جایی از این زیباتر برای گذران سودمند وقت!
عدم سود بردن از این بی نهایت، خُسران بزرگی است و باید از خود و فرزندان آتیه‌سازمان در برابر آسیب‌های موج رو به افزایش “نخواندن"، مراقبت کنیم. فرزندان ما از رفتار ماست که می‌آموزند نه از توصیه‌ها و گفتارهای بی عمل.
بهترین راه برای پرورش نسل کتاب‌خوان، کتاب خواندن است. به ویژه در دنیای امروز که رسانه‌های پر مخاطب جمعی، امکان مراقبت دائمی را از ذهن خود و به ویژه ذهن پاک کودکان می‌گیرند، بهترین شیوه، واکسینه کردن ذهن‌ها با استفاده از کتاب‌های خوب است. فردای توسعه یافته و سعادتمند هر جامعه‌ای را، باید میان این دریچه‌های کوچکی یافت که در کنار هم در کتاب‌خانه‌ها ایستاده‌اند و هر کدام در انتظارند تا جهان تازه‌ای را در برابر دیدگان شما بگشایند. بیش از این منتظرشان نگذاریم!
آریا یعقوب زاده