رمضان کلیدخلوتگاه بنده ومعبود
شعبان در آخرین میعادگاهش، دستان بندگان را بر سفره افطار رمضان گره می‌زند تا حاجت‌های بر زمین مانده از رجب تا شعبان را به درگاه استجابت برساند؛ چون میزبان سفره رمضان، خودِ «معبود» است؛ با تمام کرامت و رحمانیت‌اش…
اوست که از ماه رجب، دعوت‌نامه رمضان را به دل بندگان عرضه کرد، تا در رجب و شعبان لباس بندگی بر تن کنند و بزم رمضان را میهمان باشند.
اکنون که حلول ماه نور، مقارن با حال بد این روزهای زمین شده، فرصتی است برای دعای خیر و شفای بیمارانی که چشم امید به دعای افطار و سحر روزه‌داران دوخته‌اند.
رمضان، ماه زينت بهشت است چرا که آورده‌اند:«مأموران الهی برای ورود و فرا رسيدن ماه رمضان، بهشت را زينت می‌کنند.»[1]
دعای رويت هلال ماه رمضان
دعای آخر شعبان و شب اول رمضان
سجاده ستايش با دعاى افتتاح
ماه خدا، در قلب بندگان طنین استجابت و ربَّنا می‌نوازد؛ نوای سحر و افطارش بخشش، عفو و گذشت پروردگار است.
پیامبر اسلام (ص) در منزلت این ماه فرمود:«ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است كه خداوند در آن حسنات را می‌افزاید و گناهان را پاک می‌کند و آن ماه بركت است.»[2]
به واقع، رمضان گلستانی است برای دیدار باغبانِ دل‌های بندگان؛ باغی که میوه درختانش رحمت و برکت است و هَرَس گناهان و غفلت‌های بندگی…
از همین روست که رسول خدا (ص) فرمود:«رمضان ماهى است كه ابتدایش رحمت است، میانهاش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.»[3]
پس لبریز کن فضای استجابت را از دعای خیر برای حال این روزهای زمین؛ برای سلامتی جهان و قرنطینه کامل ویروسی منحوس که جهانی را به قرنطینه کشاند.
اکنون تو هستی، معبود و سفره‌ای به وسعت نگاه مهربان حضرت دوست، در وعده‌گاه سحر و استجابت دعا هنگام افطار…
رمضان، غنیمتی برای زدودن غبار از آینه‌ی دل بندگان است، تا در مقابلش تنها زیبایی خالق و عمق کرامت وجود پروردگار را ببینند.
آغاز ماه رمضان گوارای وجودتان…
ز