حلول ماه ربیع الاول ماه پیام آور صلح وشادمانی اهل بیت علیهم السلام
ماه ربیع‌الاول، سومین ماه از سال قمری و ماهی فرخنده برای شیعیان جهان است.
ربیع‌الاول بهار ماه‌ها، و ماه پدیدار شدن آثار رحمت الهی و برکات خداوندی است. در این ماه برخی از مهم‌ترین وقایع خوش‌یُمنِ تاریخ اسلام از همان نخستین روز تا پایان آن رخ داده است. وقایعی که دل هر مسلمانی را به انوار رحمت ایزدی روشن می‌سازد.
نخستین‌روز از ماه ربیع‌الاول، مصادف است با حادثه «لیله‌المبیت» و فداکاری بزرگ امیرمؤمنان، حضرت علی علیه‌السلام و رویداد هجرت نبی مکرم اسلام(ص) از مکه به مدینه.
نهمین روز از ماه ربیع‌الاول، نخستین‌روز از امامت حضرت بقیة‌الله‌الاعظم مهدی موعود عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف است و شادمانی این ماه با ولادت فرخنده آخرین پیام‌آور نور و رحمت، حضرت ختمی‌مرتبت محمد مصطفی(ص) و امام جعفر صادق(ع) به اوج می‌رسد.[1]
روزه گرفتن در روز 1 ماه ربیع الاول
زیارت جامعه
زیارت امام عسکری (ع) در روز 8 ماه ربیع الاول
در کتاب «المراقبات» به قلم میرزاجوادآقا ملکی تبریزی می‌خوانیم که آن عارف فرزانه گفته‌اند:
«این ماه همان‌گونه که از اسم آن پیداست بهار ماه‌ها است، به‌جهت این‌که آثار رحمت خداوند در آن هویدا است. در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم در این ماه است و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است.»[2]
از اعمال مختص ماه ربیع‌الاول در کتاب «اقبال» به قلم سید بن طاووس چنین روایت شده است:
«مستحب است به شکرانه هجرت موفقیت‌آمیز رسول اکرم(ص)، روز اول ربیع‌الاول را روزه بگیرند و صدقه و انفاق نمایند، و زیارت آن حضرت نیز در این روز مناسب است. برای روز ولادت فرخنده رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم و امام جعفر صادق علیه‌السلام نیز غسل به نیت این روز و روزه و تکریم این روز با برپایی جشن و تشکیل جلساتی برای آشنایی هرچه بیشتر با مقام و سیره رسول اکرم سفارش شده است.»[3]
در بزرگداشت این ماه و رویدادهای فرخنده آن بکوشیم.
