atrehentezar

«یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حوّل حالنا الی أحسن الحال»

زمستان، دامان سپیدش را از زمین برچید تا عطر شکوفه‌های بهاری، درختان را سرمست کند و طبیعت را، جانی دوباره بخشد.
زمین، لباسی نو به تن می‌کند و فصلی پر از طراوت شکوفا می‌شود. این همان قصه تکراری، اما ناب و پر از آغازِ زندگیست.
اسفند در آخرین کوچه‌اش، امانت زمین و زمان را به بهار تحویل می‌دهد؛ تا بار دیگر آغازی پر از زندگی را برای زمینیان رقم بزند.

چه زیباست در این بزم باشکوهِ بده ‌بستان زمستان و بهار، دل‌مردگی‌ها را به سردی زمستان بسپاریم و سرشار از حضور بهار، درس گذشت و محبت را سرمشقی دوباره کنیم.
سالی که گذشت، پر از روزهای سخت و زمان‌های پر التهاب با همراهی میهمانی ناخوانده بود.

اینک که سالی جدید آغاز می‌شود، پر از صفحات ناب و تازه است که می‌توان با نگاهی نو، سطر به سطرش را از عشق نوشت و از محبت سرشار کرد.
برگ‌های کتاب این سال، مرهون نگاه من و توست، در همدلی و همراهی دل‌هامان؛ می‌توان با محبت، مهربانی را نقش برجسته زد یا با بی‌اعتنایی، صفحات خاکستری و تیره را تکرار کرد.
برای رسیدن به روزهای خرم، دل‌های شاد و یکرنگ نیاز است تا بهارمان، آغازی شود بر پایان پر التهاب روزهای قرنطینه و بسته شدن کتاب ویروسی ناخوانده…

بیاییم در این زیباترین تحویل قرن، دل‌ها و دست‌هایمان را به تعهدی گره بزنیم برای ساختن روزهایی عاری از درد و بیماری…
بی‌شک بهاری‌ترین فصل سال می‌شود، اگر با فرشتگان سپیدپوش کشورمان، در خط مقدم جبهه سلامت همیاری کنیم و امسال هم مانند سال گذشته، در منزل و از راه دور، به عزیزانمان رسیدن سال جدید را تبریک بگوییم.

نوروز، این خجسته‌ترین تعبیر تحول، گوارای دل‌هاتان!