atrehentezar

صدای لا اله الا اللّه فرشتگان بلند به گوش می‌رسد و افلاکیان هم ‌صدا با زمینیان شده‌اند تا تابوت خورشید پنجم را به بقیع سراسر مظلومیت برسانند.
هم او که نامش محمّد بود، کنیه اش ابوجعفر و لقبش باقر…
آری، باقرالعلوم همان شکافنده مخزن علم! که زمین توان آن همه دانش را نداشت و در پذیرشش بخل ورزید!
 او که فرزند زین‌ العابدین بود و شاهد عشق و ولایت مداری؛ دلش یادگاری بود از عاشقانه های کربلا و ما رأیت الا جمیلای زینب (س)!
با اینکه وارث دردهای پر زخم کربلا بود و داعیه‌ دار مظلومیّت سرهای بریده ‌ای که از سیاه دلی یزید، به نیزه رفته بود؛ دلش شکسته از جهلی بود که یارای علم، حلم و بردباری اش را نداشت!

زیارت ائمه بقیع (ع)
دعای حضرت امام محمد باقر (ع)

او که به زیبایی علم لدنی‏ اش، بیدارکننده خاکیان بود و رسایی خطبه‏ هایش لرزه بر اندام دشمنانش می ‏انداخت که تاب وجود پر مهرش را نداشتند.
باقرالعلوم بود و گسترش‏ دهنده و شکافنده دانش اما امشب زمین و آسمان از غم فراقش شکافته میشود و اندوه می پراکند.

حتی زمین، سوگوار است، اما بقیع با همه غربتش آغوش گشوده تا این مروارید تسبیح نبوی را به آرامش برساند.
آن امام همام در شهر مدینه در سال ۵۷ قمری متولد شدند و در سال ۱۱۴ به شهادت رسیدند . 

نماز حضرت امام محمد باقر (ع)
صلوات بر امام محمد باقر (ع)

مادر بزرگوارشان دختر امام حسن (ع) بود و پدرش فرزند امام حسین (ع)؛ بنابراین آن حضرت هم فرزند امام حسن (ع) به شمار می روند و هم فرزند امام حسین( ع).

حدیث (۱)  امام محمد باقر (ع) فرمودند:

مَا اَحسَنَ الحَسَنَاتِ بَعدَ السَّیِّئاتِ وَ مَا اَقبَحَ السَّیِّئاتِ بَعدَ الحَسَنَاتِ
چه نیکوست نیکی ها بعد از بدیها و چه زشت است بدیها پس از نیکی ها

(جهاد با نفس، ح ۸۸۰)

حدیث (۲)  امام محمد باقر (ع) فرمودند:

اَلحِلمُ لِباسُ العالِمِ فَلا تَعرَینَّ مِنهُ

بردبارى لباس عالم است، پس تو خود را از آن عریان مدار.

(کافى، ج ۸، ص ۵۵)

حدیث (۳) امام باقر (ع) فرمودند:

الکِبرُ مَطَایَا النَّارِ
کبر و بزرگی نمودن(به منزله ی) مرکبی است که سوار خود را به سوی آتش می برد.

(جهاد با نفس، ح ۵۷۸ )

حدیث (۴) امام باقر (ع) فرمودند:

إنَّ اللهَ یُحِبُّ الحَییَّ الحَلیمَ.
همانا خداوند انسان با حیا و بردبار را دوست دارد.

(جهاد با نفس، ح۲۵۹ )

حدیث (۵) امام باقر (ع) فرمودند:

تَزَین للَّهِ‏ِ بِالصِّدقِ فِی الاعمالِ

با راست کردارى، خود را براى خدا بیاراى

(تحف العقول، ص ۲۸۵ )

حدیث (۶) امام باقر (ع) فرمودند:

اِستَشِر فی أمرِک الَّذینَ یخشَونَ اللَّهَ

در کار خود، [فقط] با کسانى مشورت کن که از خدا می ‏ترسند

(تحف العقول، ص ۲۹۳)

حدیث (۷) امام باقر (ع) فرمودند:

الصَّبرُ صَبرانِ: صَبرٌ عَلی البَلاءِ حَسَنٌ جَمیلٌ وَ أفضَلُ الصَّبرَین الوَرَعُ عَن المَحارم.

صبر بر دو گونه است: صبر بر بلا که نیکو و زیباست و برترین این دو قسم پرهیز نمودن از حرامهای الهی است.

(جهاد با نفس ،ح ۱۶۳)

حدیث (۸) امام باقر(ع) فرمودند:

مَا مِن عِبَادَة أفضَلَ عِندَ اللهِ مِن عِفَّةِ بَطن وَ فَرج.
هیچ عبادتی در نزد خدا برتر از ترک شهوات شکم و فرج نیست.

حدیث (۹) امام باقر (ع)می فرمایند:

اِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُزْوى‏ عَنْهُ الرِّزْقُ

بنده گناه مى‏کند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى‏شود.

کافى، ج ۲، ص ۲۷۰، ح ۸

حدیث (۱۰) امام باقر (ع)می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ

خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آن‏که ناسزا نگوید

کافى، ج ۲، ص ۳۴۵، ح ۵

حدیث (۱۱) امام باقر (ع) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آن‏که ناسزا نگوید.

کافى، ج ۲، ص ۳۴۵، ح ۵

حدیث (۱۲) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: کُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى‏تند، خارج شدن از پیله بر او سخت‏تر مى‏شود، تا آن‏که از غصه مى‏میرد.

کافى، ج ۲، ص ۳۱۶

حدیث (۱۳) امام باقر (ع) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقْوى عَنْهُ عَماهُ وَ جَهْلَهُ

خداوند عزوجل به وسیله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى‏رسد، حفظ مى‏کند و کوردلى و نادانى را از او دور مى‏نماید.

کافى، ج ۸، ص ۵۲، ح ۱۶

حدیث(۱۴) امام باقر (ع) فرمودند:

لِکلِّ شَیءٍ رَبِیعٌ، وَرَبِیعُ القُرآنِ شَهرُ رَمَضَانَ
هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است

کافی، ج۲ ، ص ۶۳۰

حدیث(۱۵) امام باقر(ع) فرمودند:

فَانزِل نَفسَکَ مِنَ الدُّنیا کَمَثَلِ مَنزِلٍ نَزَلتَهُ ساعَةً ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ

خود را در دنیا چنان منزل ده که گویى ساعتى در آن منزل دارى وسپس از آن کوچ می کنی

بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۱۶۵

حدیث(۱۶) امام باقر(ع) فرمودند:

تَعَلَّمُوا العِلمَ فَإنَّ تَعَلُّمَهُ حَسَنَةٌ، وَطَلَبَهُ عِبَادَةٌ.

دانش بیاموزید که آموختن آن پاداش دارد و جستوجوی آن عبادت است.

بحار الأنوار، ج ۷۸

حدیث (۱۷) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَن تَوَکَّلَ عَلَى اللّه‏ِ لایُغلَبُ وَمَنِ اعتَصَمَ بِاللّه‏ِ لایُهزَمُ
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد.

جامع الأخبار ص‏۳۲۲

حدیث (۱۸) امام باقر (ع) می فرمایند:

ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عَزَّوجلَّ مِن عَمَلٍ یداوَمُ عَلَیهِ ، وإن قَلَّ
هیچ چیز نزد خداوند عزّوجلّ محبوبتر ازعملى نیست که بر آن مداومت شود ؛ هر چند اندک باشد.

الکافی : ج ۲ ، ص ۸۲ ، ح ۳

حدیث (۱۹) امام باقر(ع) می فرمایند:

بنى الاسلام على خمسة اشیاء، على الصلوة و الزکاة و الحج و الصوم و الولایه.

اسلام بر پنج چیز استوار است، برنماز و زکات حج و روزه و ولایت (رهبرى اسلامى).

فروع کافى، ج ۴ ص ۶۲، ح ۱

حدیث (۲۰) امام باقر (ع) می فرمایند

الدُّعاءُ یَرُدُّ القَضاءَ ، وَقَد اُبرِمَ إبراما ـ وَضَمَّ أصابِعَهُ ـ

دعا ، قضا را ـ گر چه حتمى و قطعى شده باشد ـ بر مى‏گرداند حضرت [براى تشبیه و بیان قضاى محتوم] انگشتانش را به هم چسباند

الکافی : ج ۲ ، ص ۴۷۰ ح ۶

حدیث (۲۱) امام باقر علیه ‏السلام می فرمایند

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَیُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَجَهلَهُ؛

خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى‏کند از آنچه که عقلش به آن نمى‏رسد و کور دلى و نادانى او را بر طرف مى‏سازد.

التوحید ص ۱۲۷

حدیث (۲۲) امام باقر علیه ‏السلام می فرمایند

اَتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فیما لَهُ وَعَلَیهِ؛

باتقواترین مردم، کسى است که در آنچه به نفع یا ضرراوست،حق ‏رابگوید.

نهج الفصاحه

حدیث (۲۳) امام باقر (ع) می فرمایند:

لا تَذهَب بِکُمُ المَذاهِبُ ، فوَاللّه‏ِ ما شِیعَتُنا إلاّ مَن أطاعَ اللّه‏َ عَزَّوجلَّ

مذاهب گوناگون شما را از راه به در نبرد، به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر کسى که از خداوندعزّوجلّ اطاعت کند.

الکافی : ج ۲ ، ص ۷۳ ، ح ۱

حدیث (۲۴) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: کُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا

حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى ‏تند، خارج شدن از پیله بر او سخت‏تر مى ‏شود، تا آن‏که از غصه مى ‏میرد.

 کافى، ج ۲، ح ۷

حدیث (۲۵) امام باقر(ع) فرمودند:

تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ

لبخند آدمى به روى برادر دینی ‏اش حسنه است

مشکاة الأنوار ، ص ۳۱۶

حدیث(۲۶) امام باقر (ع) می فرمایند:

بنی الاِسلام علی الخَمس الصَلوة و الزَکوة و الصَوم و الحَج و الوِلایَة‏و لَم یناد بشى‏ء ما نُودى بِالوِلایة یوم الغَدیر

اسلام بر پنج پایه استوار شده است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت و به هیچ چیز به اندازه آنچه در روز غدیر به ولایت تاکید شده، ندا نشده است.

کافى ۲، ۲۱، ح ۸

حدیث(۲۷) امام باقر (ع) فرمودند:

لِکلِّ شَیءٍ رَبِیعٌ، وَرَبِیعُ القُرآنِ شَهرُ رَمَضَانَ
هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است

کافی، ج۲ ، ص ۶۳۰

حدیث(۲۸)امام باقر(ع) فرمودند:

فَانزِل نَفسَکَ مِنَ الدُّنیا کَمَثَلِ مَنزِلٍ نَزَلتَهُ ساعَةً ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ

خود را در دنیا چنان منزل ده که گویى ساعتى در آن منزل دارى وسپس از آن کوچ می کنی

بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۱۶۵

حدیث(۲۹) امام باقر(ع) فرمودند:

تَعَلَّمُوا العِلمَ فَإنَّ تَعَلُّمَهُ حَسَنَةٌ، وَطَلَبَهُ عِبَادَةٌ.

دانش بیاموزید که آموختن آن پاداش دارد و جستوجوی آن عبادت است.

بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۱۸۹

حدیث(۳۰) امام محمد باقر (ع) فرمودند:

مَا حَسَنَةُ الدُّنیا إلّا صِلَةُ الإخوانِ وَالمَعارِفِ.

خوبی دنیا جز در پیوند با برادران و آشنایان نیست.

(بحار الأنوار، ج ۴۶، ص۲۹۱)

حدیث(۳۱) امام باقر (ع) فرمودند:

کَفَی بالنَّدَم تَوبَهً.  

پشیمانی از گناه برای توبه کافی است

(جهاد النفس ح ۷۷۰)

حدیث(۳۲) امام باقر (ع) فرمودند:

من حسنت نیته ، زید فی رزقه  
هر که خوش نیت باشد ، روزی اش افزایش می یابد .

(بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج ۷۵ ، ص ۱۷۵)

حدیث(۳۳) امام محمد باقر (ع) فرمودند:

اعرف الموده فی قلب اخیک بما له فی قلبک

دوستی قلبی برادرت را از اندازه دوستی قلبی خودت نسبت به او بفهم.

(تحف العقول ، ص ۳۰۴)

حدیث(۳۴) امام محمد باقر (ع) فرمودند:

ما شیب شی ء بشی ء احسن من حلم بعلم

چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.

(بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج ۷۵ ، ص ۱۷۲ )

حدیث(۳۵) امام محمد باقر (ع) فرمودند:

ان الله عزوجل یحب المداعب فی الجماعه بلا رفث

خداوند عزوجل کسی را که در میان جمع ، بدون ناسزاگویی شوخی کند ، دوست دارد . 

(کافی ، ج ۲ ، ص ۶۶۳)

حدیث(۳۶) امام محمد باقر (ع)  فرمودند:

من حسنت نیته ، زید فی رزقه

هر که خوش نیت باشد ، روزی اش افزایش می یابد .

(بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج ۷۵ ، ص ۱۷۵)

حدیث(۳۷) امام محمد باقر (ع) فرمودند:

اَوشَک دَعوَهُ و اَسرَعُ اِجابَه دُعاءَ المَرءِ لِاَخیهِ بِظَهرِ الغَیبِ

دعای انسان پشت سر برادر دینی اش ، نزدیکترین و سریعترین دعا به اجابت است .

(کافی ، ج ۲ ، ص ۵۰۷)

حدیث(۳۸) امام محمد باقر(ع) فرمودند:

خذوا الکلمه الطیبه ممن قالها و ان لم یعمل بها  
سخن نیک را از هر کسی ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گیرید .

(بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج ۷۵ ، ص ۱۷۰)

حدیث(۳۹) امام محمد باقر(ع) فرمودند:

الطَّمَعُ هُو الفَقرُ الحاضِرُ
طمع کردن همان فقر موجود است.

(میزان الحکمة ح ۸۲۷۲)

حدیث(۴۰) امام محمد باقر(ع) فرمودند:

الْخَیْرُ وَالشَّرُّ یُضاعَفُ یَوْمَ الْجُمُعَةِ.
خیر و شرّ در روز جمعه دو چندان می‌شود.
(بحارالأنوار، ج ۸۹، ص۲۸۳ )

صدای لا اله الا اللّه فرشتگان بلند به گوش می‌رسد و افلاکیان هم ‌صدا با زمینیان شده‌اند تا تابوت خورشید پنجم را به بقیع سراسر مظلومیت برسانند.
هم او که نامش محمّد بود، کنیه اش ابوجعفر و لقبش باقر…
آری، باقرالعلوم همان شکافنده مخزن علم! که زمین توان آن همه دانش را نداشت و در پذیرشش بخل ورزید!
 او که فرزند زین‌ العابدین بود و شاهد عشق و ولایت مداری؛ دلش یادگاری بود از عاشقانه های کربلا و ما رأیت الا جمیلای زینب (س)!
با اینکه وارث دردهای پر زخم کربلا بود و داعیه‌ دار مظلومیّت سرهای بریده ‌ای که از سیاه دلی یزید، به نیزه رفته بود؛ دلش شکسته از جهلی بود که یارای علم، حلم و بردباری اش را نداشت!

زیارت ائمه بقیع (ع)
دعای حضرت امام محمد باقر (ع)

او که به زیبایی علم لدنی‏ اش، بیدارکننده خاکیان بود و رسایی خطبه‏ هایش لرزه بر اندام دشمنانش می ‏انداخت که تاب وجود پر مهرش را نداشتند.
باقرالعلوم بود و گسترش‏ دهنده و شکافنده دانش اما امشب زمین و آسمان از غم فراقش شکافته میشود و اندوه می پراکند.

حتی زمین، سوگوار است، اما بقیع با همه غربتش آغوش گشوده تا این مروارید تسبیح نبوی را به آرامش برساند.
آن امام همام در شهر مدینه در سال ۵۷ قمری متولد شدند و در سال ۱۱۴ به شهادت رسیدند . 

نماز حضرت امام محمد باقر (ع)
صلوات بر امام محمد باقر (ع)

مادر بزرگوارشان دختر امام حسن (ع) بود و پدرش فرزند امام حسین (ع)؛ بنابراین آن حضرت هم فرزند امام حسن (ع) به شمار می روند و هم فرزند امام حسین( ع)

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر

که گویم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر

ندیده دیده ى گیتى به علم و دانش و تقوا

کسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر 

____________________________

کسی که بود شکافنده‌ تمام علوم

هزار حیف که از زهر کینه شد مسموم

سر تو باد سلامت یا رسول ‌الله

وصّی پنجم تو کشته شد، ولی مظلوم

به سر می پرورانم من هوای حضرت باقر (ع)

به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر (ع)

ز عشقش جان من بر لب رسیده کس نمی داند

که نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر (ع)

____________________________

خسته در بند غمم بال و پرم می سوزد

نفسم با جگر شعله ورم می سوزد

با دلم زهر چه کرده ست خدا می داند

جگرم نه که زپا تا به سرم می سوزد

شهادت امام باقر (ع) تسلیت باد

شعر شهادت امام محمدباقر تسلیت باد

نه طاقت است زبان را به وصف غم‌هایش

نه قدرت است قلم را که تا کند مرقوم

بگو به امت اسلام، این سخن (میثم)

به مرگ حضرت باقر یتیم گشت علوم

____________________________

تنهاترین غر یب دیار مدینه بود

او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود

صد باب علم از کلماتش گشوده شد

در بین عالمان به خدا بی قرینه بود

شهادت امام محمد باقر (ع) تسلیت باد

نزد حق یافته فیض دیدار

جسم تو خفته و روحت بیدار

خود تو مظلومى و قبر تو خراب

دیده دهر ازین غصه پر آب

شهادت امام محمد باقر (ع) تسلیت باد

​خدایا توبه می کنیم از 
همه کارهایی که انجام دادیم حال آنکه رضای تو در آن نبود:(
خدایا توبه می کنیم از پیام هایی که در گروه ها ، مشاهده
 کردیم و حرفی نزدیم :(
خدایا توبه می کنیم از لطیفه های اسرائیلی که آخرش با یا ابالفضل و یا عباس ختم شده بود و ما سکوت کردیم:(
خدایا توبه می کنیم از لطیفه هایی که انبیاء الهی و مخصوصا حضرت رسول ص را مسخره کردند و ما برای دیگران فرستادیم :(
خدایا توبه می کنیم از مطالبی که احکام تورا مسخره می کرد و دین تورا زیر سوال می برد و دیگران خندیدند و برایش کف زدند و ما حرفی نزدیم :(
خدایا توبه می کنیم از اینکه سلام کردن را بادرود عوض کردیم و به آن افتخار کردیم ، سلام که نام والای تو و به معنای صحت و سلامتی بود را ترک کردیم :(
خدایا توبه می کنیم از اینکه با افتخار برای نامیدن فرزندانمان اسم های مبارک اهل بیت علیهم السلام را ترک کردیم :(
خدایاتوبه می کنیم از پیام هایی که حج و زیارت خانه خدارا زیر سوال می برد و ما عکس العملی نشان ندادیم :(
خدایا توبه می کنیم ، از مطالبی که حرم ها و امام زاده هارا مسخره می کرد دیدیم و دم فرو بستیم :(
خدایا توبه می کنیم از مراسم ها وپارتی هایی که ، خشم توارابه همراه داشت:(
خدایا توبه می کنیم که ندای مظلومان عالم راشنیدیم و مدافعان حرم را مسخره کردیم .:(
خدایا توبه می کنیم از اینکه مراسم ختم ها را به تالارها بردیم تا به مساجد کمک نشود:(
خدایا توبه می کنیم از اینکه در مجالس ختم به جای دعوت از عالم و روحانی از مجری و شاعردعوت کردیم و به جای  گوش  سپردن به سخنان واعظ ، گوش به غزل خوانی و دف سپردیم :(
خدایا توبه می کنیم از سکوت در برابر مطالبی که ماه مبارک رمضان را زیر سوال می برد و روزه گرفتن را مسخره می کرد:(
خدایا توبه می کنیم توبه می کنیم از اینکه نذری پختن هارا 

و توزیع نذری را به سخره گرفتند و ما حرفی نزدیم:(
وامروز همه چیزهایی را که مسخره کردیم آرزو داریم ، امروز آرزو داریم که خانه خدا رونق پیدا کند . 

آرزو داریم در مجلس مولودی شرکت کنیم .آرزو داریم در حرم های مطهر زیارت کنیم،

  آرزو داریم که دوباره در روز غدیر به یکدیگر دست برادری دهیم و خداراشکر کنیم

آرزو داریم برای رفتگانمان مجلس بگیریم و برای پیوند جوانانمان مراسم ازدواجی ساده

و امروز سخت محتاج نام مبارک توهستیم . محتاج سلامتی و صحت
امروز آرزو داریم دوباره صدای طبل های محرم بلند شوند 

و همه به دیدار سینه زن های حسینی برویم و عزاداری کنیم

وامروز دلمان سخت لک زده برای نذری های خوشمزه امام حسین ع
خدایا مارا ببخش ولذت درک عید قربان و غدیر را نصیبمان فرما 
خدایا مارا ببخش و لذت سینه زنی و عزاداری برای امام

 حسین علیه السلام را نصیبمان کن .‌
خدایا لذت نوشیدن شربت نذری و شکر پلو قیمه های امام حسین علیه السلام را بدون ترس از بیماری نصیبمان کن .
همین نذری هایی که شیاطین را نگران می کند و دلشان را می لرزاند.‌
خدایا صحت و سلامتی رابه ما و مردم کل دنیا عطا فرما

قسمت_9
رو به مادر بزرگ کردم و جوابش فقط نگاه های تلخ و ناراحت من بود.مادربزرگ آهی کشید و رفت…

منم بانگاه آخر به پنجره ی اتاق علی زیر لب زمزمه کردم.چه سرنوشت تلخی…

بعد هم با قدم های آروم رفتم سمت اتاقم.درو بستم روی تخت دراز کشیدم.خیره به سقف شدم.هنوز هم شوکه بودم.

بعد از چند دقیقه بغض اومد سراغم پتورو کشیدم روی سرم و چشمامو بستم…
بعد از حس تلخی که دیشب داشتم صبح حدودای ساعت 9 بلند شدم.سردرد عجیبی داشتم.دستو صورتمو شستم.مادربزرگ توی آشپز خونه مشغول درست کردن صبحونه بود.رفتم کنارش.

یه لبخند تلخ نشست روی لبام و روبه مادربزرگ گفتم:

-سلام مادرجون.

مادر بزرگ با حالت نگران اما خنده رو گفت:

-سلام عزیز مادر.بیا بشین.بیا بشین صبحونه بخوریم.

نفس عمیقی کشیدم و با ته لبخندی رفتم کنارش نشستم.

مادر بزرگ دستشو کشید روی موهام و گفت:

-قربون نوه ی گلم بشم.نبینم غصه میخوریا.تو به این خوشگلی به این جوونی به این باهوشی حیفی الان اینجوری پر پر شی.

چشمامو بستم یه لبخند عمیق نشست روی لب هام ولی خیلی زود ناپدید شد.

جواب من به حرف مادر بزرگ فقط همین بود.

توی فکر بودم که یه دفعه یاد مامان و بابا افتادم.

سکوتو شکستمو گفتم:

راستی مادر جون.مامان و بابا پس چرا نیومدن؟؟

مادر بزرگ همینجور که لقمه میذاشت توی دهنش گفت:

-آهان خوب شد گفتی.نیم ساعت پیش که خواب بودی.مریم زنگ زد گفت دوروز دیگه برمیگردن.بین راه یه سر رفتن پیش خاله سمیه.

-آهان.دلم خیلی براشون تنگ شده.

-ان شاءالله زود تر میان و دلتنگیت رفع میشه.

جواب آخرین حرف مادربزرگ باز هم لبخند بود.

(مریم مادرمه و اسم پدرم هم مصطفی.یه برادر کوچیک تر از خودم هم دارم که ده سالشه.و اسمش امیرحسین.حدود یه ماهی میشه که برای مراقبت از مادر بزرگم(مادر پدرم)رفتن شهرستان و من به دلیل درس و دانشگاه پیش مادر بزرگم(مادر مادرم)موندم.)

بعد از خوردن صبحونه و جمع کردن سفره.یاد صبح افتادم که ماشین علی جلوی در بود.با عجله دوویدم سمت پنجره دیدم که ماشینش هنوز هم پشت دره.ته امیدی به دست آوردم.من نباید میذاشتم اینجوری همه چی تموم بشه.باید از علی عذر خواهی کنم باید براش توضیح بدم.رفتم سمت اتاق تا آماده شم برم بیرون به هوای اینکه توی راه باعلی برخورد کنم.

مادر بزرگ که از این حرکت من تعجب کرده بود اومد جلوی در اتاق و گفت:

-کجا به سلامتی؟انقد تند دوویدی فک کردم زلزلست.

-مادر جون ببخشید باید برم یه کار نیمه تموم دارم.

مادر بزرگ دستشو گذاشت روی کمرشو گفت:

- چه کار نیمه تمومی که نتیجش دوویدن دم پنجره و دید به اتاق علی آقاست؟؟؟

چشمام گرد شد رفتم سمت مادر بزرگ و گفتم:

-مادر جون این چه حرفیه من که چیزیو از شما پنهون نمیکنم.سر فرصت همه چیو بهتون میگم.

مادر بزرگ آهی کشید و گفت:

-امیدوارم موفق باشی عزیزم.

پیشونی مادربزرگو بوسیدم و با یه لبخند دل نشین دلشوآروم کردم…

​پنجم مرداد، سالروز شکست مفتضحانه عملیات مرصاد است، آنانی که با توهم فتح سه‌روزه تهران پس از پذیرش قطعنامه، سوار بر خودروهایشان شدند ولی نمی‌دانستند که سربازان اسلام در کمین آنها نشسته‌اند.

عملیات مرصاد یک شخصیت ویژه هم داشت. کسی که توانست با حضور به موقع خود ورق را به سود ایران بازگرداند و نیروهای مهاجم منافق را در تنگه چارزبر گرفتار ابابیل مردان ایرانی کند.

« اصولاً هر عملیات موفقی که در داخل ایران انجام می‌شد سازمان جشن مختصری می‌گرفت ولی ترور صیاد یک اتفاق ویژه بود و سازمان هم سنگ تمام گذاشت. آن روز جشن عمومی اعلام شد و تیر هوایی و شیرینی و شام جمعی هم دادند. اتفاقی که به ندرت می‌افتاد. مسعود هم در یک نشست عمومی این ترور را تبریک گفت. بالاخره شهید صیاد یکی از فرماندهان بزرگ عملیات مرصاد بود که ضربه سختی به پیکر سازمان وارد کرد.» این سخنان  آقای هادی شعبانی، راننده یکی از سران ارشد گروهک منافقین در عملیات مرصاد است که 20سال در درون این گروهک بوده و نشان می‌دهد ضرباتی که منافقین در عملیات مرصاد از شهید صیاد شیرازی خورده‌اند، چقدر کاری و عمیق بوده است.  اما صیاد شیرازی در عملیات مرصاد چه کرد که کینه‌اش این‌گونه بر دل منافقین مانده است؟
صیادشیرازی دوسالی بود که از فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی استعفا داده بود و به عنوان نماینده امام‌خمینی؟ره؟ در شورای عالی دفاع مشغول به فعالیت بود ولی امور جبهه‌ها را رها نکرده بود و کماکان حضورش در میان رزمندگان ادامه داشت. در روزی که منافقین «فروغ جاویدان» را پایه‌ریزی کردند تا به خیال خام خود از ضعف ایران بعد از پذیرش قطعنامه استفاده کنند و حکومت خود را ساقط نمایند، صیاد شیرازی در جبهه‌های جنوب کشور مشغول بررسی اوضاع بود که خبر را شنید و خود را به غرب رساند.

غلامعلی رشید از فرماندهان دوران جنگ هم درباره حضور صیادشیرازی در عملیات مرصاد می‌گوید: «غروب روزی که منافقین حمله کرده بودند، به همراه آقای شمخانی می‌خواستیم از تهران به کرمانشاه برویم. آقای شمخانی، معاون اطلاعات و عملیات ستاد کل قوا بود و من جانشین او و در مرکز فرماندهی سپاه داشتیم اخبار را دنبال و پیگیری می‌کردیم. به شمخانی پیشنهاد کردم که شهید صیاد را با خود ببریم و نکته‌ای که در ذهن من بود این بود که ایشان با هوانیروز آشنایی دارد و می‌توانیم از توانمندی‌های هوانیروز علیه منافقین بهره‌گیری کنیم. 

زنگ زدم به ایشان و قبول کرد. 3،2ساعت بعد در فرودگاه حاضر شد و من با ایشان به وسیله یک فروند فالکن سپاه به کرمانشاه رفتیم. ساعت بین ۱۱ الی ۱۲ شب رسیدیم. شب دور هم جمع شدیم و قرار شد صبح زود شهید صیاد برود هوانیروز که آنها را آماده کند. شهید صیاد در آن شرایط سمت فرماندهی نداشت و از نیمه سال ۶۵ به بعد، صرفاً نماینده امام؟ره؟ در شورای عالی دفاع بود. در آن روز حکمی از آقای شمخانی گرفت که برود اصغر مقدم (احمدی‌مقدم، فرمانده سابق ناجا) را پشت ارتفاعات چهارزبر، معرفی کند. (تابناک 12/06/94)

البته در ابتدای کار گمان این بود که ارتش عراق حمله کرده است که این‌گونه چند شهر غرب کشور پیاپی سقوط کرده است اما صیاد شیرازی  خود به منطقه می‌رود تا ببینند در غرب کشور چه خبر است: «شبانه خودم را با یک فروند هواپیمای فالکن، به کرمانشاه رساندم و صحنه پیشروی دشمن را از نزدیک مشاهده کردم و متوجه اوضاع شدم. چنان جو پریشانی و اضطراب در مردم ایجاد شده بود که سراسیمه از خانه بیرون آمده بودند. از طرفی جاده کرمانشاه به بیستون از خودروهایی که در انتظار جابه‌جایی بودند، مملو بود و ترافیک سنگینی ایجادشده بود. 

بر این اساس با یک فروند هلیکوپتر از فرودگاه به سمت یکی از قرارگاه‌های تاکتیکی سپاه پاسداران مستقر در طاق بستان حرکت کردیم. نیمه شب چهارم تیرماه بود و تا ساعت یک‌ونیم نتوانستیم ماهیت دشمن را به دست آوریم که چه کسی است که همین طور در حال پیشروی است.»

آقای محسن مؤمنی، نویسنده کتاب «در کمین گل سرخ» درباره حضور صیاد شیرازی در عملیات مرصاد می‌نویسد: وقتی که به منطقه مسلط شد، طرح به دام انداختن کاروان منافقان را ریخت. آنان باید با خیال راحت تا تنگه چهارزبر می‌آمدند که در ۳۶ کیلومتری کرمانشاه بود. در آن تنگه باید خلبانان هوانیروز از عقب و جلو راه را بر کاروان می‌بستند و … طرح که آماده شد با فرمانده پایگاه هوانیروز تماس گرفت و خواست آماده عملیات باشند.

بعد از آن بود که صیادشیرازی به دلیل آشنایی خوب با هوانیروز وارد عملیات می‌شود و بعد از شناسایی‌ای که خودش انجام می‌دهد به توجیه خلبانان می‌پردازد و خود نیز در عملیات مشارکت مستقیم می‌کند: «ساعت پنج به پایگاه رفتم. همه را آماده و مهیا برای توجیه دیدم. پس از توجیه خلبانان تأکید کردم وضعیت خیلی اضطراری است، چاره‌ای نداریم هلی کوپترهای کبری باید آماده باشند. یک تیم آتش آماده شد ابتدا خودم با یک هلیکوپتر ۲۱۶ برای شناسایی دقیق و هماهنگی به سمت مواضع حرکت کردم و به این ترتیب اولین عملیات را علیه نیروهای مهاجم و منافق آغاز کردیم.»

برای اینکه بدانیم صیادشیرازی در عملیات مرصاد با منافقین چه کرد و چگونه توانست نیروی نظامی ایران مرکب از سپاه و ارتش  بسیج را با یکدیگر هماهنگ کند. بهتر است به خاطرات همراهان صیاد مراجعه کنیم. غلامرضا آذربون، مشاور و از همراهان صیادشیرازی در عملیات مرصاد این گونه حضور وی را روایت می‌کند: «شهید صیاد شیرازی وقتی که وارد منطقه شد هوانیروز، نیروهای زمینی، هوایی، سپاه و بسیج را با هم هماهنگ کرد، از طرفی از وجهه خود استفاده می‌کرد و جلسات را کنترل و هدایت می‌کرد، منتها به این کار اکتفا نمی‌کرد، گاهی اوقات که در چهار زبر در چادر فرماندهی قرارگاه سپاه جلسه داشت بنده می‌رفتم روی گردنه جایی که رزمندگان اسلام با منافقین در فاصله کمتر از 30 متری تیراندازی می‌کردند و آخرین و دقیق‌ترین اطلاعات را برای ایشان می‌آوردم.»

یکی از تصاویر معروف شهید صیاد وی را نشسته در بالگرد نشان می‌دهد. صیاد خود شخصاً در عملیات علیه منافقین شرکت داشت و خلبانان را فرماندهی می‌کرد: با ایشان سوار بر هلی کوپتر 214 می‌شدیم و در دشت بین تنگه چهارزبر و حسن آباد به‌طوری‌که عمود به نیروهای منافقین بود، پرواز می‌کرد. دو فروند بالگرد کبری را برای ضربه زدن به ستون نیروهای منافقین هدایت می‌کرد طول ستون منافقین حدود سه کیلومتربود که تعدادی دختر هم با لباس نظامی همراه آنها بود و همه امکانات از قبیل سوخت، مواد خوراکی، سلاح و مهمات، اقلام بهداری در این ستون مشهود بود. شهید صیاد شیرازی از درون بالگرد 214 به خلبان کبری دستور داد، تانکر سوخت آنها را بزند فاصله بالگردها با منافقین به اندازه‌ای بود که در تیررس منافقین نباشند ولی بتوانند آنها را مورد هدف قرار دهند. بعد از دستور شهید صیادیکی از خلبانان کبری که سید بود گفت به جدِّه‌ام زهرا می‌زنمش، شلیک کرد و با گلوله تانکر سوخت منافقین را زد و آن تانکر آتش گرفت. شکافی بین ستون نظامی منافقین افتاد.»
آذربون در ادامه به نقش صیاد در هماهنگی نیروهای عمل‌کننده در منطقه می‌پردازد و می‌گوید: «شهید صیاد که با یک حکم هماهنگی عازم منطقه شده بود به دلیل چهره شناخته شده، نه تنها کنترل و هدایت و هماهنگی عملیات را عملاً به عهده گرفته بود، شخصاً به عنوان یک نیروی رزمنده در منطقه عملیات هم حضور پیدا می‌کرد. اصولاً صیاد دارای چنین روحیه‌ای بود که وقتی وارد منطقه‌ای می‌شد به دلیل هوش و استعداد بالا سریع با وضعیت موجود خود را هماهنگ و کنترل جلسات را به دست می‌گرفت.»(سایت هیأت معارف جنگ)
*نقل قول‌های شهید علی صیادشیرازی از کتاب «در کمین گل سرخ» نوشته محسن مؤمنی استخراج شده است.