atrehentezar

​مرحوم مقرّم به چند نكته در زيارت حضرت ابوالفضل (ع) منقول ازامام صادق (ع) اشاره نمودند كه هر كدام فضيلتي براي آن بزرگوار است،‌و ما خلاصه آن را نقل مي كنيم:

1- در اذن دخول حرم ابوالفضل (ع) مي خوانيم :

سلام خدا، و سلام ملائكه مقرّبش، وسلام پيامبران مرسل، و بندگان شايسته اش، و سلام تمامي شهداء و صدّ‌يقان، و سلامهايي پاك و طيّب در صبحگاهان و شامگاهان، برتو باد اي فرزند اميرالمؤمنين .

از طرف ديگر: امام صادق (ع) در زيارت سرور مظلومان ابا عبدالله الحسين (ع) مي فرمايند: سلام خدا، و سلام ملائكه اش ، در صبحگاهان و شامگاهان، برتو باد، و سلامهايي پاك و مطهر، وبرتو سلام ملائكه مقرّب.

از شباهتهاييكه اين دو زيارت بهم دارد، براي ما روشن مي شود كه منزلت قمر بني هاشم (ع) شبيه مقام سيد الشهداء (ع) است، كه در هردو، سلام خداوند و سلام ملائكه مقرّب در هر صبح و شام ، و عبارت: اَلزّاكِياتُ الطَّيِّباتُ و اَلزّاكِياتُ الطّاهِراتُ آمده است.

2- سلام الهي ( كه رحمت بي پايان و عنايت تمام نشدني اوست ) و سلام ملائكه مقرّب خداوند، و سلام پيامبران ( كه درتمامي افعال و رفتار پيرو رضايت حقّ تعالي ووحي خداوند هستند ) وسلام شهداء و صدّيقين

( كه پيرو راستين انبياء و اوصيائند ) و سلامهايي پاك و مطهّر ، به آن بزرگوار داده شده است.

3- در بخشي از اذن دخول سردار كربلا آمده است: شهادت مي دهم كه تو نسبت به جانشين پيامبر مرسل ( امام حسين عليه السلام ) در مقام تسليم بودي، حضرتش را تصديق نمودي، به عهد خود وفا ورزيدي و خيرخواهي كردي . در اينجا مقام تسليم كه از رفيعترين مقامات سالكين و راهيان كوي محبوب است ( و از مرتبۀ رضا و توكل بالاتر است) برا ي آن حضرت برشمرده است .

4- امام (ع) در ميان همۀ شهداء تنها حضرت ابوالفضل (ع) را به اين خطاب مخاطب فرموده كه :‌ خدا لعنت كند كسي را كه حقّ تو را نشناخت و حرمت تو را كوچك شمرد ‌. معلوم مي شود سائر شهداء به اين ميزان از فضيلت دست نيا فته اند هرچند هركدام را حقّي بسزا ثابت است.

5- با اين فقره از زيارت: خداوند ياد تو را در ملأ اعلي بلند ساخت .

درجه اي عظيم و مقامي منيع براي حضرتش بيان مي كند كه ياد او در آن مجلس نا ستودني قدسيان مقامي بلند و والاست، و فرازهاي ديگر زيارت كه بيانگر مقامات عاليۀ سردار كربلاست و دقّت بيشتر مي طلبد.

6- امام صادق (ع)‌ خطاب به ابوالفضل (ع) در زيارت ديگر مي فرمايند:

خداوند لعنت كند قومي را كه با ريختن خون تو محارم الهي را درشأن تو حلال شمردند، و با كشتنت ، حرمت اسلام را از ميان بردند .

با اينكه همۀ شهداي كربلا به برترين مرتبۀ فضل رسيدند كه ديگر شهداء را به آن راهي نيست كه درزيارت نيمۀ رجب مي خوانيم:

شما پاك و طيّب هستيد، و زميني كه در آن دفن شديد پاك شده است ‌. و لكن اين عبارت كه : با شهادتت حرمت دين زير پا نهاده شد فقط دربارۀ سردار كربلا رسيده است.

​☘️قال الإمام الصادق صلوات الله عليه:
🏴منْ علّقَ علماً اسوداً على بابِ دارِهِ أوْ سطحِ بيتِهِ في ايّامِ عزاءِ جدّي الحسين صلواتُ الله عليه دَعَتْ لهُ و لأهلهِ أمُّنا فاطمةُ صلواتُ اللهِ عليها صباحاً و مساءً.
🏴هرکسی که پرچم سیاهی در ایام عزای جدم اباعبدالله علیه السلام بر روی در خانه اش یا بالای آن بگذارد برای آن و عیال آن، مادرمان حضرت زهراء علیها السلام صبح و شب دعا میکند.
📓مقتل مبکی العیون/ص۱۱۱.

مانمی توانیم پرچم ابی عبدالله رازمین گذاریم 

​🌺روایتی از رسول خدا در باره عظمت گریه بر امام حسین :
«یَا فَاطِمَةُ کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ اِلَّا عَیْنٌ بَکَتْ عَلَی مُصَابِ الْحُسَیْنِ فَاِنَّهَا ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِیمِ الْجَنَّة؛
‌ای فاطمه! هر چشمی فردای قیامت گریان است غیر از چشمی که در مصیبت حسین گریه کند؛ صاحب آن چشم خندان است و مژده نعمت‌های بهشت به وی داده خواهد شد.»
📕بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۴۴، ص۲۹۳.

​🌹گریه ها و سوز و آه فاطمه در سوگ پدر و مصائب وارد شده…
فاطمه به خانه اش برگشت. شب و روز گریست و اشکش قطع نشد. بزرگان مدینه جمع شدند، به نزد على علیه السلام رفتند و گفتند: «اى ابا الحسن! فاطمه شب و روز گریه مى کند و کسى از ما نیست که شب را به راحتى به صبح برساند… از او بخواه یا شب گریه کند یا روز.»
على علیه السلام به نزد فاطمه سلام الله علیها رفت و تقاضاى آنان را مطرح کرد. فاطمه سلام الله علیها فرمود: «اى ابا الحسن! چقدر اندک است ماندن من در میان مردم و چقدر نزدیک است پنهان شدن من از جمعشان. سوگند به خدا هرگز سکوت نخواهم کرد، نه شب و نه روز، گریه ام را رها نمى کنم تا به پدرم رسول خدا صلی الله علیه وآله بپیوندم.»

از آن پس على علیه السلام خانه اى براى فاطمه سلام الله علیها در بقیع ساخت که به بیت الاحزان مشهور شد. فاطمه با حسن و حسین علیهما السلام به آنجا مى رفتند و بین قبرها گریان بودند.

وقتى شب از راه مى رسید، على علیه السلام مى آمد و او را به خانه مى برد. وضع به همین صورت بود تا اینکه بیست و هفت روز گذشت و فاطمه سلام الله علیها در بستر بیمارى افتاد.»
📗بحار الانوار، ج 43، ص178؛ بیت الاحزان، ص164.