atrehentezar

آقا مبارک است ردای امامتت
ای غایب از نظر به فدای امامتت
ما زنده ایم از برکات ولایتت
ما عهد بسته ایم به پای امامتت
رضا باقریان

تمام کائنات قرن هاست که تو را صدا می‌زنند تا بیایی و به رنجهای آدمیان پایان دهی، تو بزرگی؛ چون پیامبر(ص)بزرگی؛ چون وحی، همانند پدرانت ردای پیامبر بر دوشت آواز عدالت سر میدهد و ذوالفقار پدرت علی(ع) در دستانت مشق عشق میکند.

دعای عهد
زیارت آل یاسین
زیارت امام مهدی(عج)
دعا برای امام عصر(عج)

امروز، روز بزرگی توست، بزرگی تو بزرگتر از تمام انبیاست
بزرگی تو سالها خواهد بود
بزرگی تو از ازل آغاز شده و با ابدیت به پایان می‌رسد
خدا از امروز تو را بزرگتر از هر کسی می‌خواهد
امروز از آن توست؛ مثل تمام فرداهای نیامده، مثل تمام دیروزها، مثل تمام روزها، هفته ها، ماه ها و سال ها
بعد از امروز، جهان آغاز می شود
جهان از امروز دوباره متولد خواهد شد
امروز کشتی نجات بشریت به دست تو سپرده می شود تا سینه سخت ترین توفان ها را به سمت ساحل های امن بشکافی
ای منجی، ای یگانه منجی؛ از امروز سکان هدایت بشر به دست توست مهدی جان؛ برای ما دعا کن تا وجود نازنینت را درک کنیم و در زمره ی یارانت باشیم، مهدی جان چشم به راه آدینه ای هستیم که بیایی، ای رحمت بیکران خداوند؛ بر ما ببار که سالهاست کویر سینه هامان، تشنه باریدن زلال توست…

محمد فتحی
بادصبا
همراز سحرخیزان، همراه برنامه ریزان

صحرا غمگین شده است چهل روز است که گلهای خوشبوی محمدی از باغستان خویش جدا گشته اند و باغبان خود را تنها نهاده اند. 

زیارت اربعین
زیارت امین الله

اما خوب که گوش کنی اینک صدای پایشان را می شنوی، صدای پای کاروان شام، آمده اند تا به چهل روز سکوت مطلق دشت نینوا پایان دهند، آمده اند تا خون بگریند بر خون خدا، صحرا را می نگرند، پیکر مولایشان را می بینند که در کنار یاران مدفون است و علی اکبر نزدیکترین فرد به اوست، پیکر مطهر قمر بنی هاشم آن دورتر به خاک شده است، پیکرها همانجایند که موقع شهادت به خاک افتادند، زینب در جستجوی پیکر پاره پاره ی برادر خود را به گودی قتلگاه می رساند، زنان و کودکان زجه میزنند و هرکدامشان به دنبال گمشده ای هستند، فرات نزدیک است اما دیگر کسی آب نمی خواهد، هر کدام از افراد کاروان به نوعی تجدید خاطره می کنند.

زیارت عاشورا
زیارت وارث
نماز امام حسین (ع)
زیارت اول امام حسین (ع)

اما این زینب است که از حسینش جدا نمی شود و با اینکه دو پسرش را در عاشورا از دست داده سراغشان را نمی گیرد؛ گویی آنها را به برادرش هدیه داده است، با برادرش درد دل می کند، از چهل روز رنج اسارت می گوید، از تازیانه ها می گوید، از خرابه شام، از رقیه، از پاهای پر آبله، از نمازهای نشسته، از قامت خمیده، از صورت های ارغوانی، از عقده های وا شده، دیده های دریا شده، سینه های غوغا شده، طاقت های طاق شده، حریم های شکسته شده، یتیم های آواره شده، دلهای شکسته شده…

اربعین تجلی مصائب زینب است
ایوب که نه؛ مظهر صبر، زینب است
گر غم عالم همگی جمله شود
بازهم غم اکبر، غم زینب است

امام حسین(ع) چگونه جواب درد دلهای زینب (س) را بدهد در حالیکه خون از رگهای گلویش بر سینه و شانه اش فرو ریخته و بین سر و بدنش جدایی افکنده است…

التماس دعا

پیامبر اسلام که از میان امت رفت دیگر آن محور اتحاد یگانه در جامعه وجود نداشت و اختلافات زیاد شده بود. هر واقعه ای که اتفاق می افتاد فریاد وا اسلاما و وا محمدا از سوی برخی از صحابه پیامبر بر می خواست. سالها سپری شده بود و پس از شهادت امام حسن علیه السلام، برادرش حسین سعی در اصلاح امور داشت. 

زیارت امام حسن (ع) در روز دوشنبه
زیارت امام حسین (ع) در روز دوشنبه

امام که جایگاه ویژه ای در مدینه داشت همواره به عنوان تهدیدی برای حکومت شمرده می شد. امام حسین علیه السلام نیز که می دید چه میزان مردم از اسلام و آیینی که جدش بر پا کرده بود فاصله گرفته اند هرس و اصلاح دین را اقدامی لازم دید و قصد کردند برای اصلاح دین و رساندن پیامش از مدینه خارج شود.
به سوی مکه حرکت کرد و چهار ماه در مکه ماندند تا همچنان از کعبه که نماد وحدت و یگانگی بود و حرم امن الهی، بهره بگیرد و صدای اسلام را برساند به آنانی که به قصد زیارت بیت الله از دیار خود عزیمت کرده بودند.[1] روزانه خیل زیادی از مشتاقان که خبر حضور امام حسین در مکه و در جوار بیت الله را شنیده بودند نزد ایشان می آمدند و حضرت از اسلام می گفت و آیین جدش و لزوم اهتمام به اصلاح آن. حضور امام در جوار خانه خدا برای خیلی ها سنگین بود و خبر مماشات حاکم مکه با امام سبب برکناری او از سوی یزید شد.[2]
ابن زبیر که می دانست تا زمانی که امام در مکه حضور دارد کسی به او اقبالی ندارد سعی در ترغیب امام به ترک مکه می کرد.[3] ابن عباس هم که نامه یزید را دریافت کرده بود که اخبار حضور و اقبال مردم به ایشان را شنیده بود واسطه شده بود که امام را منصرف کند از حرکتی که از همان مدینه قصد کرده بود.[4]

خداوند اراده کرده بود که دین و آئین پیامبر خاتم را اصلاح کند به بهای قربانی کردن حسین که آخرین بازمانده اهل کساء بود. حسین (ع) می دانست می رود تا شهید شود و هنگامی که او را بر حذر داشتند از مهاجرت به سرزمینی که قتلگاه اش است گفت می روم تا احیا کنم دین جدم را که خداوند اراده کرده است خون بر زمین ریخته ی مرا ببیند تا جانی باشد برای دین و سنتی که پیامبر بر پا کرد.[5]

آری او مامور به انجام وظیفه و تکلیفی بود که باید انجام می داد چرا که در اسلام اصالت با تکلیف است و نه کسب نتیجه که خداست او که مشخص می کند عاقبت امور باید چگونه باشد. چه کارها که فکر می کنی به صلاحت است و خیرت در آن است و نیست و چه خیر هایی که گمان می کنی شر هستند .

بر شما كارزار واجب شده است در حالى كه براى شما ناگوار است و بسا چيزى را خوش نمى داريد و آن براى شما خوب است و بسا چيزى را دوست مى داريد و آن براى شما بد است و خدا مى‏ داند و شما نمیدانید (سوره بقره آیه 216)

قرن ها باید بگذرد تا بدانند امروز نامی نیست از قاتلین حسین جز آنکه بر آنها صبح و شام لعنت فرستاده شود و لحظه ای نیست که یاد حسین علیه السلام شود که اشکی بر مظلومیت او و یارانش ریخته نشود که زنده ماند اسلام به خونش که احیاء کرد اسلام را و بشارتی شد برای آزادگان جهان که بدانند حق مردنی نیست.

سلام بر تو که کشته اشک هایی[6] و بر یارانت و فرزندانت همان ها که عاشقانه به تو ایمان داشتند و تا آخرین نفس از ولایتت خارج نشده و جانشان را فدای راهی کردند که برایشان به خوبی ترسیم کرده بودی که ختم می شود به رضای خدا .

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

علی بن حسین مشهور به امام سجاد و زین العابدین علیه السلام[1] امام چهارم شیعیان متولد سال 38 هجری قمری در مدینه است که در آغاز جوانی در واقعه کربلا حضور داشته اند ولیکن به دلیل بیماری قادر به جنگ نبودند.[2]
بنا بر برخی منابع مادر ایشان ایرانی است و شیخ مفید[3] و شیخ صدوق [4] نام ایشان را شاه زنان دختر یزدگرد ذکر کرده اند. در منابع موجود برای آن حضرت 15 فرزند شامل 11 پسر و 4 دختر ذکر شده است[5] و یکی از همسران ایشان ام عبدالله فرزند امام حسن مادر امام محمد باقر ذکر شده است.[6]

امام سجاد علیه السلام 23 ساله بودند که پس از شهادت امام حسین علیه السلام در کربلا به مقام امامت نائل شدند و سرپرستی قافله اسرای کربلا را در بازگشت به شام و سپس مدینه به همراه عمه گرامی خود حضرت زینب عهده دار شدند.[7]

زیارت ائمه بقیع
زیارت جامعه کبیره
نماز امام زین العابدین

خطبه معروف آن حضرت در مسجد شام نقش مهمی در معرفی هدف امام حسین علیه السلام از قیام عاشورا داشت و هدف این قیام را زدودن بدعت از دین پیامبر و به دعوت خیل عظیمی از اهالی کوفه عنوان کردند.[8]
در طی دوران 34 ساله امامت و تا زمان شهادت ایشان که در عمده منابع سال 95 هجری قمری ذکر شده است همواره به یاد امام حسین علیه السلام اشک می ریختند و هنگام مشاهده آب از تشنگی پدر یاد کرده و یاد ایشان را در اذهان مسلمانان زنده نگاه می داشتند.[9]

دوران امامت امام سجاد علیه السلام همزمان با خلافت یزید، عبدالله بن زبیر حاکم مکه، معاویه بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک بن مروان و ولید بن عبدالملک همراه بود.[10]
در زمان حیات و امامت امام زین العابدین علیه السلام قیام های بسیاری در خونخواهی شهدای کربلا اتفاق افتاد که از آن جمله می توان به واقعه حره ،[11] قیام توابین[12] و قیام مختار[13] اشاره کرد که سعی در سپردن امامت جامعه به اهل بیت علیهم السلام داشتند ولیکن امام سجاد علیه السلام اقبالی به آنها نشان ندادند.[14]

آن حضرت در رسیدگی به مستمندان بسیار تلاش می کردند و شبانه به بسیاری از فقرای مدینه کمک می کردند و هرگز هویت خود را برای ایشان آشکار نمی کردند آنچنان که بعد از شهادت ایشان بر اطرافیان آشکار شد که هزینه صد خانوار را بر عهده داشتند. هنگامی که نیازمندی به سوی ایشان می آمد با روی گشاده او را می پذیرفتند و می فرموند صدقه قبل از آنکه به دست خواهنده برسد به دست خدا می رسد[15] و می فرمودند مرحبا به کسی که توشه مرا به آخرت می برد.[16]

از آن حضرت سیصد حدیث در منابع اربعه شیعه ذکر شده است[17] و مشهورترین اثر باقیمانده از ایشان صحیفه سجادیه شامل مجموعه دعاهای آن حضرت است که به دلیل خفقان سیاسی و شرایط سخت پس از شهادت امام حسین علیه السلام سعی بر تبلیغ و اشاعه فرهنگ اسلامی در قالب دعا کردند.[18] در رساله حقوق امام سجاد 51 حق شمارش و تشریح شده است.[19] دعای معروف سحر را ابوحمزه ثمالی از جمله شاگردان ایشان از آن حضرت ذکر کرده است.

شهادت امام سجاد علیه السلام به دستور ولید بن عبدالملک و بوسیله سم در منابع تاریخی ذکر شده است.[20] پس از شهادت ایشان تشییع بی نظیری توسط مردم مدینه صورت گرفت؛ زیرا توده‌های مردم از مناطق مختلف بر جنازه حضرت حاضر شدند و همگی پریشان و گریان و دل شکسته جنازه مطهر حضرت (ع) را بر دوش می‌بردند. مردم در هاله‌ای از اشک با امام وداع می‌کردند. مزار آن امام همام در قبرستان بقیع در جوار عموی ایشان امام حسن علیه السلام و امام محمد باقر و امام جعفر صادق قرار دارد.[21]

سلام بر نور چشم عابدان امام سجاد علیه السلام که اهل مدینه همگی شاهد گریه های او بر مصیبت پدر و شهدای کربلا بودند؛ هم او که یاد شهادت پدر و قیام کربلا را زنده نگاه داشت.

سال 61 هجری بود[1] و هنوز مدت زیادی از رحلت پیامبر نگذشته بود و بسیاری از اصحاب و یاران پیامبر زنده بودند و خود شاهد عطوفت و مهربانی رسول اکرم (ص) با امام حسین علیه السلام بودند و به یاد دارند که آن حضرت او و برادرش امام حسن علیه السلام را سرور جوانان اهل بهشت نامیدند.[2] البته اهل کوفه پدر او علی علیه السلام را هم خوب به خاطر داشتند. اندکی بیش از 20 سال از شهادت آن حضرت گذشته بود[3] که این بار میزبان پسرش حسین بودند. چه میزبانان بدی که هزاران نامه دعوت برای ایشان فرستادند و در جوار کعبه در حرم امن الهی با او بیعت کردند و یا با نوشته هایشان عهدی بستند که به سستی تار عنکبوت بود و فرستاده ی او مسلم بن عقیل را تنها گذاشتند در حالی که حداقل بیش از 12 هزار نفر از اهالی کوفه با او بیعت کرده بودند.[4]

زیارت عاشورا
اعمال روز عاشورا
صلوات بر امام حسین (ع)
زیارت وارث

حسین علیه السلام تمام راه‌هائی را که می توانست برای حفظ میراث عظیم اسلام به کار گرفت؛ از تبیین و انذار، از تحرک تبلیغاتی، از بیدار کردن و حساس کردن وجدانهای عناصر خاص که خواص آن زمان بودند و هنگامی که می بیند راهی نیست جز آنکه ایثار کند و از جان خود و اهلش بگذرد از آن دریغ نمی کند.
صبح روز عاشورا امام حسین علیه السلام آخرین تلاش های خود برای هدایت و بازگردان فریب خوردگان سپاه دشمن را انجام می دهد و آنها را موعظه می کند ولیکن قلب آنان آنقدر سیاه است که کلام امام در آنها اثری نمی کند.[5]

یاران و فرزندان امام یک به یک وارد معرکه جنگ می شوند و یکی پس از دیگری با مجاهدت و پیکار با دشمن به شهادت می رسند. اولین شهید از بنی هاشم را حضرت علی اکبر علیه السلام ذکر کرده اند؛ او که شبیه ترین خلق خدا بود به پیامبرش.[6] یاران و فرزندان امام که همگی شهید شدند و بر زمین افتادند امام تنها شد و ناله و شیون از اردوگاه اهل بیت برخواسته بود. در این هنگام امام سجاد علیه السلام که در واقعه کربلا بیمار بودند برای کمک به امام پیش آمدند در حالی که از شدت بیماری توان حمل شمشیر را نداشتند. حضرت امر به بازگرداندن ایشان کردند[7]  و رو به شهدای کربلا کردند و اصحاب خود را خطاب قرار دادند. 

ای حبیب بن مظاهر، ای زهیر بن قین و ای مسلم بن عوسجه! ای دلیران و ای جنگاوران روزگار، چرا شما را ندا می‌دهم ولی کلامم را نمی‌شنوید و شما را فرا می‌خوانم ولی اجابتم نمی‌کنید؟ شما خفته و من امید دارم که سر از خواب شیرین بردارید که اینان زنان آل رسول‌اند که بعد از شما یاوری ندارند. از خواب برخیزید ای کریمان و در برابر این عصیان و طغیان از آل رسول الله(ص) دفاع کنید.[8]
نبرد عاشورا عاقبت پس از دلاوری امام حسین علیه السلام با شهادت ایشان به پایان رسید و خیمه های اهل بیت مورد حمله قرار گرفتند. اسبان بر پیکر مطهر امام تاختند و سر مبارکشان را جدا کردند و به سوی ابن زیاد فرستادند.[9]
اهل بیت به اسارت در آمدند و همراه سرهای شهداء کربلا به سمت شام به حرکت در آمدند. حرارتی از شهادت امام حسین علیه السلام در قلوب مومنین برپا شده است که هرگز سرد نمی شود[10] و پس از قریب به 14 قرن دیده ها به یاد او گریان می شوند.

یا ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام، براستى چه مصیبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمین. 

خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد.[11]