atrehentezar

حیدر را ببین که زانو زده از شرم پیش روی رسول خدا. لبخند می زند پیامبر (ص) و یاری اش می کند تا به سخن در آید و نام زیبای فاطمه را به زبان بیاورد.
چه کسی بهتر از تو علی جان
برخیز فاتح خیبر!

تنها تو هستی که دروازههای قلب فاطمه را گشوده ای.

ببین سکوت ناز فاطمه را.
ببین گل های سرخ حیا را روی گونه هایش
این گل ها برای تو شکوفا شده اند
قلب فاطمه لبریز از مهر توست یا علی
گل بیاورید
عید پیوند دو نور است
پریان آسمانی در جشن تلاقی چشمان علی و فاطمه هم آوا شده اند: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقیانِ»

عاقد خدا و شاهدش پیغمبر او
داماد حیدر، گل عروسش کوثر او
در صورت زهرا چه شرم دلنشینی ست
در چهره ی مولا چه شوق بی قرینی ست
این ساقی کوثر امیر المومنین است
که ساق دوشش حضرت روح الامین است
این عشق اوج عشق معنای حضور است
نور علی نور است، امشب غرق نور است
شاعر: مجید خضرایی 

جواد الائمه مهربان بود و خیرخواه.دست مردم را در دستان خدا می گذاشت و می فرمود: «کَیْفَ یُضَیَّعُ مَنِ اللّهُ کافِلُهُ» چگونه درماند کسی که خداوند سَرپرست او باشد؟ [1]
او می فرمود تا وقتی در آغوش خدا هستید نگران گرفتاریها نباشد: «لَؤْكانَتِ السَّمواتُ وَالْأرْضُ رَتْقَا عَلى عَبْدٍ ثُمَّ اتَّقىَ اللّه َ تَعالى لَجَعَلَ مِنْها مَخْـرَجا»، اگر آسمانها و زمين بر شخصى بسته باشد، ولى تقـواى الهى پيـشه كـند، خداوند گشايشى از آنها برايش قرار مى دهد. [2]
او راه رسیدن به سربلندی و عزت را در اعتماد به خدا می دانست و می فرمود: «الثِّقَةُ باللّه ِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِ غالٍ ، وسُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ» اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانی است و نردبان رسيدن به هر بلندايی. [3]
و می فرمود: «عِزُّ الْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ» عزّت مؤمن در بی نیازی و طمع نداشتن به مال و زندگی دیگران است. [4]

حیف اما مهرش را برنتافتند.
دنیا را بدون او خواستند و در جوانی با زهر کینه مسمومش ساختند.
امام جوان در گوشه حجره مظلومانه جان داد و مردم نفهمیدند چه گوهری از دستشان رفت.

زیارت مختص امام محمد تقی (ع)
نماز امام جواد (ع)
زیارت جامعه کبیره
زیارت جامعه صغیره

روضه کوتاه نکته سر بسته
حجره تاریک حجره در بسته
جگری رفته رفته سم می خورد
قصۀ تازه ای رقم می خورد
عرش را ناله ای تکان می داد
تشنه ای روی خاک جان می داد
شاعر: علی زمانیان

((دحو الارض)) یکی از روزهای خاص تقویم اسلامی است. بنابر روایات در چنین روزی اولین خشکی های زمین از جایی که حالا خانه کعبه قرار دارد نمایان شده است.
قرآن کریم هم از این روز یاد کرده است در آیه 30 سوره نازعات: ((وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا))
این روز بسیار پر فضیلت است، امام علی علیه السلام درباره اش فرموده اند: ((نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست و پنجم ذی القعده بود کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده خواهد داشت)) [1]
برای آنها که به دنبال روزهای پرفضیت برای روزه داری هستند یکی از بهترین فرصتها روز دحو الارض است.  

نماز مخصوصی هم دارد که زیاد وقتتان را نمی گیرد.
یکی از بهترین اعمال در این روز زیارت امام رضا(ع) است.
دعای بسیار زیبایی هم ویژه این روز هست که مضامین عمیق و دلنشینی دارد و در مفاتیح بیان شده است.
در بخشی از این دعا آمده است: ((ای کفایت کننده، ای وفادار، ای آنکه لطفش نهانی است، به لطفت به من لطف کن و به عفوت سعادتبفرم

- اى فرزند رسول خدا (ص) قصیده ‏اى سروده ‏ام، عهد کرده‏ ام که پیش از شما برای کسی نخوانم.
- بخوان ((دعبل))، بخوان برادرم
- … ای فاطمه! اگر در خیال هم حسین را آغشته به خون مى ‏دیدى که از تشنگى، کنار فرات جان داد، بر صورت خویش سیلى مى‏ زدى و اشک از دیدگان بر چهره جارى مى‏ کردى. ای فاطمه، برخیز! ای دختر بهترین خلق خدا! بر فرزندانت که ستاره‎های آسمانند و بر زمین افتاده اند، نوحه كن … و قبری که در بغداد است برای جان پاکی که خداوند او را در غرفه‎های بهشتی دربرگرفته است.
- ای ((دعبل)) دوست داری به قصیده ات چیزی بیفزایم؟
- یا ابن رسول اللّه بفرمایید.
- و قبر بطوس یا لها من مصیبة، توقّد فی الأحشاء بالحرقات
إلى الحشر حتّى یبعث اللّه قائما، یفرّج عنّا الهمّ و الکربات
قبر دیگر در طوس خواهد بود که حسرت ها از آن مصیبت دل‏هاى را شعله ور مى‏ کند. تا به روز قیامت، تا آنکه حق تعالى، قائم (علیه‏ السلام) را برانگیزد و او با ظهورش، غم و حزن ما را برطرف سازد.
- یا ابن رسول اللّه آن قبری که در طوس است از آن کیست؟
- آن قبر من است که روزگارى نمى‏ گذرد مگر اینکه طوس محلّ آمد و رفت شیعیان و زوّار قبر من مى ‏شود، و اعلام مى‏ کنم که هر کس مرا در زمان غربت قبرم در طوس زیارت کند او در درجوار من با من همدم خواهد بود در حالى که خداوند او را از گناه پاک و آمرزیده باشد. [1]

زیارت امام رضا(ع)

حضرت علی علیه السلام در ضمن روایتی طولانی می فرمایند : ای کمیل! هیچ علمی وجود ندارد ،مگر اینکه کلید آن دردست من است.وهیچ رازی در عالم نیست ،مگر اینکه قائم علیه السلام آن رابه پایان می رساند.ای کمیل! « ذُرِّیةً بَعضُهامِنْ بَعْضٍ وَاللهُ سَمیعٌ عَلِیمٌ». ای کمیل ! گذشتگان شما بی تردید به این عالم باز می گردندوآیندگان شمابدون شک،درکنارمهدی بردشمنان پیروز خواهند شد.

اثبات الهداة،ج۵،ص۱۵0.